■ کتاب «ساعت‌های آرام» ـ مجموعه‌ای از عکس‌های شهری بخش عمومی

این کتاب و عکس‌هایش، ادای احترامی دیداری (بصری) است به فضاهای صنعتی و ساختمان‌های تجاریِ دورانِ پیش از جنگِ مینه‌سوتا. پهنه‌ای کارگاهی در امتداد رود می‌سی‌سی‌پی؛ یک پلِ خط آهن بر روی خیابان واشینگتن؛ همبرگرفروشی «جیم» در شهر دولوت؛ یک راه‌پله‌ی مارپیچ در کارخانه‌ی آبجوسازی «اشمیت»؛ این‌ها فضاهایی هستند که ویژگی‌ها و حالاتِ دوره‌ی پیش از جنگِ مینه‌سوتا را حفظ کرده‌اند و در خود نگه‌داشته‌اند. این‌ها مکان‌هایی هرروزه‌اند که مردم عادی در آن‌ها زندگی و کار کرده‌اند. این‌ها تصویرهایی هستند که نشانه‌های برجای‌مانده از گذشته‌ی یک شهر را به ما نشان می‌دهند.

در «ساعت‌های آرام»، مایک ملمن در یک رشته‌عکسِ هفتادتاییِ سیاه‌وسپید که در بازه‌ی سال‌های 1985 تا 2002 گرفته شده‌اند، دوره‌ی اضمحلال و نابودیِ شهرها و شهرک‌های ایالتِ مینه‌سوتا را ثبت کرده و نگاشته است. او با کار کردن در روشناییِ نصفه‌ونیمه‌ی ساعت‌های پیش از سپیده‌دم، و با بهره جُستن از آموخته‌ها و آزموده‌هایش در مقام یک معمار و علاقه‌ی ویژه‌ای که به ساختمان‌های قدیمی دارد، چشم‌اندازهایی نو و یگانه از مکان‌هایی آشنا به ارمغان آورده است. حال‌وهوای عکس‌های ملمن به ما بینشی از زندگیِ گذشته‌ی شهری را می‌دهد که گمان نمی‌بردیم بخواهیم دیداری از آن داشته باشیم.

بیل هُلم در یادداشتی که برای این کتاب نوشته، کار ملمن را با کارهای والت ویتمن و کارل سندبرگ (دو هنرمندی که با احاطه و کارکشتگی، تجربیاتِ شهری را به اوج رساندند) درخور قیاس دانسته است. هُلم نوشته است: «این عکس‌ها ما را به راهی طولانی و دامنه‌دار برای درک و دریافتِ قلبِ پرتپشِ یک شهر می‌کشانند... این عکس‌ها، از لحاظ سرسختی و سرراستی و خصلتِ یکدندگیِ خود، تصویرهایی بسیار آمریکایی از زندگیِ طبقه‌ی کارگر را در خود نهفته دارند.»

ملمن با این عکس‌های هنری و تاریخی‌اش، شتاب روند دگرگونی‌های شهرهای آمریکا را آشکار کرده، و چهره‌ای زخم‌خورده اما هنوز پرطاقت و درخور ژرف‌اندیشی از فضاهای شهریِ مینه‌سوتا ارائه داده است.




این یادداشتِ کوتاه توضیحی را «امیریاشار فیلا» اختصاصاً برای انتشار در وبگاه iiiwe
به فارسی برگردانده است.







پیشنهاد : هم‌زمان با تماشای عکس‌های این کتاب الکترونیک، گوش سپردن به موسیقی‌های پیوست هم که هم‌نام کتاب‌اند، می‌تواند خوشایند باشد
.